ကံညာဏ္၀ီရိယကုိဗဟုိျပဳ၍

စာေရးသူမွာ ကံတရား ညာဏ္စြမ္းအားသိပ္ေကာင္းေနသူတစ္ေယာက္မဟုတ္ပါ၊
၀ီရိယေရာ လုိ႔ေမးရင္ ၀ီရိယလည္းသာမန္ပါပဲ၊ သုိ႔ေသာ္ စာေရးသူသည္
ဘာပဲလုပ္လုပ္ ကံညာဏ္၀ီရိယ သုံးမ်ိဳးကုိေတာ့ ယုံၾကည္စြာ
အခ်ိဳးက်ေအာင္ျပဳလုပ္ေလ့ရိွသည္၊ ကံမေကာင္းရေကာင္းလား ဟု
ကံကုိအျပစ္တင္ ကံကုိယုိးမယ္ဖဲြ႔သူတစ္ေယာက္မဟုတ္ပါ၊
ကံတရားဆုိသည္မွာ ကုိယ္တုိင္ျပဳလုပ္တဲ့ ေကာင္းေသာေစတနာ၊
ယုတ္ေသာေစတနာေတြရ႕ဲ အက်ိဳးဆက္ေတြျဖစ္တယ္၊ ထုိေကာင္းေသာ၊
ယုတ္ေသာေစတနာရဲ႕အက်ိဳးသည္ ဤဘ၀တြင္ျပဳလုပ္တာလည္းျဖစ္နုိင္သည္၊
ဟုိအရင္ဘ၀မ်ားစြာက ျပဳလုပ္ခဲ့တာလည္းျဖစ္နုိင္သည္၊ ထုိသုိ႔ျပဳလုပ္ရာတြင္လည္း
သိသိႀကီးနဲ႔ျပဳလုပ္ရတာမ်ိဳးရိွသလုိ မသိလုိ႔အမွတ္တမဲ့ျပဳလုပ္မိတာမ်ိဳးလည္း ရိွသည္၊
မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစကာမူ ေကာင္းတာျဖစ္ေစ၊ မေကာင္းတာျဖစ္ေစ မိမိျပဳလုပ္ေနဆဲခဏမွာ
ျဖစ္ေပၚလာေသာ စိတ္အားထက္သန္မႈအေပၚမွာ မူတည္ၿပီး အက်ိဳးေပးေနတာျဖစ္ပါတယ္၊
ကံညာဏ္မေကာင္းလုိ႔ တစ္စုံတစ္ခုကုိ အျပစ္တင္ေနမယ့္အစား လက္ရိွမိမိအလုပ္အေပၚမွာ
ေကာင္း မေကာင္းဆုိတာညာဏ္ကေလးနဲ႔ဆင္ျခင္ကာ ၀ီရိယအားစုိက္ထုတ္ၿပီးေတာ့ ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္နုိင္ရမွာျဖစ္ပါတယ္၊
ကံေကာင္းျခင္းလက္ေဆာင္ဆုိတာ

အဲဒီမိမိကုိယ္တုိင္ အသိညာဏ္၀ီရိယေတြနဲ႔ ျပဳလုပ္တဲ့ ဘ၀ရဲ႕လုပ္အားခပဲျဖစ္ပါတယ္၊
ငယ္ငယ္က ဆရာသမားေတြေျပာျပတဲ့ ငါးသုံးေကာင္ရဲ႕၀တၳဳတစ္ပုဒ္ အေၾကာင္းကုိ စားဖတ္သူမ်ားအား ေျပာျပလုိပါတယ္၊
ပထမငါးတစ္ေကာင္က ကံကုိပဲယုံတယ္၊ ဒုတိယတစ္ေကာင္ကေတာ့ ၀ီရိယကုိပဲယုံတယ္၊ ေနာက္ဆုံးတတိယငါးတစ္ေကာင္က်ေတာ့
ကံ၊ညာဏ္၊ ၀ီရိယသုံးမ်ိဳးလုးံကုိယုံသတဲ့၊ တစ္ေန႔ေသာအခါ အဲဒီငါးသုံးေကာင္လုံးဟာ တံငါသည္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ပုိက္ကြန္နဲ႔မိသြားပါတယ္၊
တံငါသည္က ငါးသုံးေကာင္ကုိ ေလွနဲ႔တင္ၿပီး အိမ္ကုိျပန္လာပါတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ငါးသုံးေကာင္က အခ်င္းခ်င္းေျပာၾကတယ္၊
တံငါသည္က အိမ္ေရာက္ရင္ ငါတုိ႔ကုိ သတ္ၿပီးခ်က္စားေတာ့မယ္ အခုခ်ိန္မွာ ငါတုိ႕သုံးေကာင္ ဒီေလွေပၚကေန ေရထဲခုန္ခ်ရင္
ငါတုိ႔အသက္ခ်မ္းသာရာရမယ္ေပါ့၊ ကံကုိယုံတဲ့ငါးတစ္ေကာင္ကေျပာလုိက္တယ္- ငါေတာ့ ငါ့ကံနဲ႔ငါပဲ ငါ့ကုိသနားလုိ႔
ေရထဲျပန္လြတ္ရင္ ငါ့အသက္ရွင္နုိင္မယ္ လုိ႔ေျပာတယ္၊ ဒုတိယ ၀ီရိယကုိယုံၾကည္တဲ့ငါးတစ္ေကာင္ကေတာ့ ပုိက္္ကြန္တြင္းကေနၿပီး တတုန္းတုန္းနဲ႔ ၀ီရိယကုိပဲအားကုိးၿပီး ခုန္ေနပါတယ္၊ တံငါသည္က သူ႕ကုိ အျမင္ကပ္တာနဲ႕ ေလွထဲမွာပဲ ထုသတ္လုိက္ပါတယ္၊
ကံ၊ညာဏ္၊၀ီရိယ သုံးမ်ိဳးစလုံးကုိ ယုံၾကည္တဲ့ငါးကေတာ့ အေျခေနနဲ႕အခ်ိန္ခါကုိ ၾကည့္ၿပီးေတာ့သုံးသပ္ပါတယ္၊ ငါ့ထုိက္နဲ႕ငါ့ကံပဲဆုိရင္ေတာ့
တံငါသည္ငါ့ကုိ သတ္စားမွာ၊ တတုန္းတုန္းခုန္ေနရင္လည္း အထုသတ္ခံေနရမယ္ဆုိၿပီး တံငါသည္ရဲ႕ အလစ္ကုိေစာင့္ေနပါတယ္၊
တုိတုိေျပာရရင္ တံငါသည္က ပုိက္ကြန္ကုိ အမမွာ ေရထဲကုိခုန္ခ်ၿပီး ေနာက္ဆုံး ကံ၊ ညာဏ္၊၀ီရိယသုံးမ်ိဳးလုံးကုိ ယုံတဲ့ငါးက လြတ္ေျမာက္သြားပါသတဲ့။-
ပုံျပင္ထဲကငါးသုံးေကာင္လုိပါပဲ လူေတြဟာ ေလာဘ၊ေဒါသ၊ မာန္မာနပုိက္ကြန္ထဲမွာ ပိတ္ေလွာင္ခံေနရတဲ့ သံသရာခရီးသြားေတြျဖစ္ပါတယ္၊
ကံ၊ညာဏ္၊၀ီရိယ သုံးပါးလုံးကုိ လက္ကုိင္ထားၿပီး ဘ၀ခရီးရွည္ႀကီးကုိေလွ်ာက္လွမ္းရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဘာပဲလုပ္လုပ္၊ ညာဏ္ကတုတ္ျဖင့္၊
ပဲ့ကုိင္လုပ္၍၊ သမုဒ္အဏၰ၀ါ၊ သံသရာခရီး၊ ပင္လယ္ႀကီးကုိ၊ စိတ္ႀကီးမ၀င္၊ ဘ၀င္မေမာက္ပဲ၊ ကုိယ့္လုိရာခရီးကုိ ေရာက္ေအာင္
ေလွ်ာက္လွမ္းနုိင္ပါေစ-လုိ႔ ဆႏၵျပဳရင္း--။

ေစာေနမ်ိဳး